Hala

Hala. Kwarenta minutos na sana palan mali-late na naman ako sa enot kong subject. Nagparahiling pa pa’no akong Mara Clara kasubanggi. Haha. Si mama ngani pig-iinutan na su director kun ano mangyayari. Kan aki ako, narumduman ko na itong original version kaan. Si mama fan ni Juday. Makaulok. Haloy na panahon na nakalipas.

Hala. Makarigos na daw muna ako. Duman ako sa bombahan pirmi nagkakarigos ta makahugakon magparabitbit ki balde pasiring sa CR. Buda bitin pa ang tubig. Ugaring pag-arug kaini, nangingirimig-kimig talaga ako ta maniwang baya, buda an paros pano malipot. Nata daw ta pag nagdudugdog ka lugod ayos lang sa lawas, pero pag nagtunong ka na magdugdog ‘tian ta maliputon.

Hala. “Ma, twalya tabi.” Dagit na naman si mama ta dai na naman ako nagdara ki twalya sa karigusan. Haha. Maray ta su saro kong tugang dai na nagkaklase ta bagsak sa tolong subject. May taga-tao ako ki twalya. Haha. Si mama para twalya an pighahagad ko nakaabot na naman an ratatat sa pagpamatanga ko daa sa pag-drowing. Hay. Sabagay, paralamawon na talaga ako ngunian, bako arog kan hayskul ako naeenot sa room. Maski sarado pa baga sa room, yaon na ako. Pero dai ako na-awardan ki Most Punctual. Nata daw ito?

Hala. “mamahaw ka. May maluto dyan. May pritos na sira. Mauli ka na naman alas nuwebe. Gulsok.”

Nagtango sana ako kay mama pero dai man ako makakan. Aw enda. Mali-late na ngani ako. Nagkape na man ako. Mabakal na sana akong Mr. Chips sa canteen taud-taod. May tada man na otso ang pamasahe ko. Maray ngani dai na ako nasisibang maski dai namamahaw. Pano dai na ako nagtutubod. Dati iyo. Pag nagkukulog an tulak ko kaito pigpapaliwuyan ko kay Marlon, su kataning mi. Miracle! Nawawara man talaga. Garu man lang gayod “faith healing” ang sibang. Pag nagtubod ka, mararahay ka, adi?

Hala. Atang late na baya ako. Kupason na su pantalon ko. Binakal ko pa sana ini kan June kan sarong taon, pakasweldo ko sa summer job. Enot ko itong sweldo buda trabaho. Paborito ko ining pantalon ta pinagpagalan ko baga, syempre padaba ko. Ugaring ang mga t-shirt ko mga makanuson na. dai na ako nakakabakal bagong bado. Dakulon pano na gastusan sa harong, sa eskwelahan. Su yearbook mi ngani a-1,700 pesos. Hamak mo an? Sarong sako na itong bagas, may sarong kilo pang sibubog. Hehe. Buda pirang t-shirt na. An pigbabakal ko pating t-shirt su barato man sana baga mga a-100 pesos sa gilid-gilid. Sabi kaya, it’s not about the shirt daa, it’s the pagdadala. Ano palan ang pagdadala sa English?

Hala. Iyo na daw ini an isangli ko. Dai na magparapili. Su bag ko palan. ID. Wallet. Ay su balon ko. “Ano ma isira ko?” dai ako nadangog. “Ma?” “Yaon sa ref. su manok prinitos ko.” Maray ta mabitbit na sana ako. The best talaga si mama. Minsan ugaring pag daing maipos nagpapangudto na sana ako sa canteen. Mami ang paborito ko. Tipid. Haha. Dali-dali na baya. Tuod na ako magpanguros pagpaluwas na sa harong. Turo ito ni mama. Epektib man. Ay su celphone ko pa. mabalik na naman sa laog. Sabi pati ni ma maraot daa magparaburubwelta. Pag pighahapot ko kung nata, dai man nagsisimbag. Dai daa magparahapot. Aw enda man.

Hala. Su payong. Su panyo. Mauran na naman gayod dyan na hapon. Climate change. Haha. Ikaduwang balik. “Ano na iyan? Madudugi mo na naman ang pwertahan?” si mama talaga warang nakakaligtas. Garu may laser vision. Haha.

Hala. Late na baya ako. Uni na ngani malakaw na. limang minuto man sana ako malakaw pairaya paduman sa pighahalatan ko ki jeep pa-Legazpi. Pero sa iba gayod bente minutos na ito. Sanayan lang talaga. Buda arog kaini mali-late na naman. Ooops! Ang mga karabaw ugaring talagang warang manners. Sa tinampo pa minausmak. Sabagay, karabaw man. Hayop man. Wara man isip. An iba nganing tawo usmak, hayop pa daw. Haha.

Hala. Haluyon ang jeep. “isn’t it ironic?” Su kanta baga, kung nuarin ka nagmamadali saka man haluyon ang hamag na lunadan na an. Uyan may jeep na. Ay may nagsakay na sa inutan. Makisusuan na naman ako sa laog. Kung dai talaga ako nagmamadali dai na muna ako malunad. Aysus. Midbid ko ining drayber. Agom kan kataning mi na pinsan ni papa. Sana librehon ako. Sayang kang kinse. Ay may kunduktor. Dimalas. Grrrrr.

Hala. Wara palan akong sinsilyo kan 1000 na tinao ni mama, pamasahe tolong aldaw buda pambayad sa yearbook – downpayment muna. Yes, sana warang sinsilyo ining konduktor nganing dai na ako hagadan. Haha. “bayad po. Estudyante, saro.” Itinao ko su 1000. “Wara kang barya noy?” Mahapot pa man. Alangan. “Wara po.” Sige na, ibalik mo na sana iyan. Haha. “Halat, ipabarya ta sa gasolinahan pagtangod duman.” Ngek! Sayang kinse pa ito. Sarong mami pa kuta. Hay. Sigurista si tiyong konduktor. Sabagay, garo dakula ang pangaipuhan. Daing kurukarigaos, pati ang itsura buda parong. Hahahaha. Grabe man ako makatatsar. Pag ako ngani dai nakagradwar ta arug man gayod ako kaan. Dai man lugod. Knock on wood.

Hala. Mahapit pa sa gasolinahan. Imposible na gayod na makaabot ako sa klase. Marasa pa man pati. Ini si kuyang drayber, na agom kan pinsan ni papa, na kataning mi. mas marabas pa gayod kung mag bisikleta ako. Ay saro pa iyan. Dai palan ako tatao magbisikleta. Takot kaya ako. Sa kagurangan kong ini? Pramis, dai talaga. Kung may sarong bagay na dai ko pa talaga nababalo, pagbisikleta na ito. Nata man daw ta takot ako? Makapraning man.

Hala. Nagtagiti na. Ayos lang, may payong man ako. Regalo pa ini sako kan organisasyon mi kan Pasko. Ugaring putol na su sarong gusok. Pipasugpon ko ini sa tugang ko, pigbungug-bungogan sana ako. Padabaon ko pati ining payong. Ta mas nakakairiba ko pa kaysa mga tugang ko. Pano pag alas nwebe na ako nag-uuli, tururog na sinda. Pagkaaga naman alas otso ako mamuklat, wara na sinda sa harong - nagklase na. Halos dai na kami nag-iirilingan. Sabado na sana buda Dominggo.

Hala. Kasakayan ko palan su dati kong kaklase kang hayskul. Dai ko lamang aram. Kung dai ako inulukan, dai ako nabisto. Garu man su haraluyon na ang nakaagi. Dai ko na pano sinda nagkakairiling. Maski ngani text wara. Sabagay nag-iiba na talaga ang prioriries kang tawo, sinda talagang nakatutok sa pag-adal , ako sa barkada. Haha. Pero nakakapasar man ako kaya ayos lang.

Hala. Mababa na. Dai pa ako nag-enot magbaba ta nagsusurusuan sa pwertahan kan jeep. Makatandol ngani sinda. “Booog!” sabi ko na, haha. Dai talaga ako nasasala. Haha.

Hala. Lima na sanang minute, TIME na. Dai na ako makaabot. Pero malay mo late man si madam. Baka makasabay ko pa ngaya pasakat. Haha. “Bayad po.” Sais man sana ang pamasahe sa jeep. “Piso pa noy.” Sabi kan drayber. “Estudyante tabi” , nakisuway man ako. Aram ko sais talaga.  “Nagpatong na baga, dai ka naghiling ki TV Patrol?” nasupla pa ako. Ho, piso mo. Nagtaas na palan pamasahe.? Pano kaan, bawas na naman sa balon ko. Bale dos balikan. Napasupog pa ako ki Tiyo. Maray ngani ako sana ang sakay kang jeep. Dai naman talaga ako makakahiling ki TV Patrol ta alas nwebee na ako nakakaantos sa harong. Ano daw sinimbag ko si Tiyo arug kaito? Baga dae ako pinababa sa ujeep. Haha.

Hala. Su masungit na guard ang bantay sa gate.  Mahapot na naman iyan, “Anong kulang saimo? Anong kulang saimo?” Haha. Isanli ko na daw ining ID bago pa ako masita. “Para po. Para po” kung dai tubtubon ang atop kan jeep ideretso pa gayod ako kaini ni Tiyo sa Daraga. Hay. Bungog. Pero salamat man ta hinatod mo ako sa eskwelahan buda aram ko na na syete na ang pamasahe maski bungog ka.

Hala. Anong nagyari kay guard? Himala, nakapamahaw sa oras. Good mood. Haha. Dai nangsita sa mga dai naka-ID. O kaya baka naman nareklamo. Takot man gayod mawaran ki trabaho. Maraoton man pano minsan, nakakathreaten kumbaga. Pero pasaway man pano ang ibang estudyante. Habo mag-ID. Bag ang nag-ID. Kung bako man bugsok ang payo. Haha. Ay bahala man sinda. Malaog na basta ako.

Hala. Dyes minutos na akong late. Sibug-sibog. Nagdadalagan na sa hagyan. Pag nadapa ako pasa ang ngimot. Salamat ta pig-didiyosan pa man. Hay salamat wara pa si Madam. “hello classmate.” Mga maribukon na naman. Agang-aga.. garu pirang bulan dai naghirilingan sa kakatabil. Ang istorya puro man sana nangayari sa lovelife., sa pamilya, buda sa Mara Clara. Naghiling ako kasubanggi. “hoy, aram na baga ni Clara na bako siya tunay na aki.” Ako naman maistorya. Haha.

Hala. “Good morning Madam.” Yaon na si Madam. Ay wara man palan. Su mga nangtitrip na classmates. Gibu-gibo ko man iyan. An mga kabuahan talaga ngunyan kan mga tawo. Huni sanang nakasurat sa tukawan ko. May drowing pa. aram mo na akung ano, kabaglaan. Hay. Tapos “need txtmate”. Dai pa lamang ako nagsurat ki arog kaini sa desk o kaya arm chair. Panagran iyo, pero baku number. Garo man desperado. Sabagay, “need” baga daa. Basic need na gayod ang textmates ngunyan.

Hala. Speaking of textmates. Su cellphone ko palan haen na naman daw. Nakalaag. Ay, sa bag. O may nagtext, “Gud morning”. Wara man akong load. Dai na ako nagloload poon kan may mga nagkatampuhan sa pag-group message sa classroom. Mga bestfriend ko pati.syempre ako dai man nagkakampi ta pare-pareho man  may sala. Basta, maaayos man sana iyan. Bayaan na sana na magpila ang mga lugad in a natural way. Hehe.

Hala. Kinse minutos na, wara pa si Madam. Malamang absent na ito. “Maruluwas na kita, sabi baga 15 minutes late, considered absent na. Dapat saiya applicable man itong policy.” Madangog ngani ako ki professor – makusog pati ang boses ko. Haha. “Tama!” chorus na naman ang klase.

Hala. Nagharali na kami sa room ta dai man ki pag-asang mag-abot si Madam. Pag nag-abot si Madam turutaod-ataod wara na siyang aabutan. Haha. Bahala man siya. Maray pa magpalibrary na sana. Aircon lamang.  Pag napapalibrary ako ang pigbabasa ko man sana mga dyaryo buda magazine. Ang mga libro pan maalpugon na. Nahahatsing lamang ako. Kaherak man nag mga lumang libro, girisi na lamang sa kakagamit. Pirmi pating matawuhon sa library. Palibhasa general libarary kan university. Siguro nagtatambay man sana ang iba sainda, arog ko. Palipas-oras.

Hala. Su library card ko palan dai ko man nadara. Yaun ito sa bag kasudma. Baad na naman nalibong ako kang linaugan na wallet. Sayang dai ako maka-aircon. Dai na sana lugod. Sain daw ako mahanap? Mga lagalag pati ito.

Hala. Makaihion ako, halat daw muna. Ang mga CR digdi sa eskwelahan minsan may tubig, minsan wara. Kaya pano man magiging malinig pirmi? Ang iba man pating estudyante maski may tubig dai man giraray nagbubuhos. Kabaglaan. Ako pag may tubig nagbubuhos ako, pag wara dai na sana. Haha. Piglilinigan man kan mga janitor. Iyo man ang obligasyon ninda sa mundo. Kaya ngani may janitor para maglinig. Tama?

Hala. Maduman na daw ako sa canteen, baka kun sain pa ito magrarabas. Alas singko na pati ang sunod na klase mi. Sabi na daw, nagngangararakngak na naman. Dai talaga nauubusan ning istorya. Pigririlibak na naman su saro ming kaklase. Makiintra daw ako. “aw iyo baga, arog man talaga sya kaan.” Nagpuon na naman ako. Haha. “Hoy dai kamo gigutom? Dai ako namahaw.” “Sige lang, busy pa.” maray pa magpangudto na. Alas onse na man. Pag nag-snack pa ako alanganin na. makaon na talaga lugod ako. “ Karaon tabi.” Garu daing nadangog ang mga buang ini.

Hala nawalat ko palan su balon kong tubig. Mabakal pa. hay dimalas man. “hoy pabantay daw tabi kang pagkaon ko, mabakal lang akong Sparkle.” Garu talaga bungog ining mga kahampang ko. Makakalusot ang langaw sa ngimot ta pirming bukas. Haha. “gurano tabi ang sparkle, ate?” “Otso.” “Saro tabi.” Su kwarta ko palan.

Hala. Dai ko  nakua su uli sa jeep kasubago. Ano na ining dimalas? Ano sabihon ko ki mama? Ang kapatalan ko talaga! Kaya palan kikulbaan ako. Nata ngunyan ko sana naisip? Grrrrrr. “wait lang po ate ha!”

Hala. Dai na akong ibang kwarta. Sus! “sisay tabi mapautang sako? Dai ko nakua su uli ko sa jeep.” Dai man giraray nakadangog sako.

Hala.

*i wrote this nearly a year ago.it is fun to reminisce.